Surowy Miód Spadziowy Iglasty Jodłowy z Gór Świętokrzyskich 400g rozlewany na zimno

Miód, za którego jakość ręczy Marek Grabowski (opiekun pszczół w kłodach bartnych, z których pochodzi miód bartny).

Uwaga, w tym roku tego miodu nie będzie. Ładują tak cukier pszczołom, że wstyd byłoby się pod tym podpisywać, jak powiedział pan Marek... Mamy za to spadziowe jodłowe z Podkarpacia i z Pienin, każdy rozlewany zaraz po zebraniu, bez jakiegokolwiek podgrzewania:

• Najwyższa przewodność 1,4 mS/cm, zbiór z sierpnia z Podkarpacia:
  https://miod-dobry.pl/Surowy-Miod-Spadziowy-Iglasty-z-Podkarpacia-1000g/64

• Prawie taka sama przewodność (między 1,4 a 1,3 mS/cm), zbiór z lipca z Pienin:
• https://miod-dobry.pl/Surowy-Miod-Spadz-Iglasta-Jodlowa-Pieninski-1000g/418
  
  
• Wcześniejszy lipcowy zbiór z Podkarpacia, przewodność 1,1 mS/cm:
  https://miod-dobry.pl/Surowy-Miod-Spadziowy-Iglasty-Jodlowy-z-Podkarpacia-1000g/390
  
• Lipcowy zbiór z Pienin, przewodność 1,0 mS/cm:
• https://miod-dobry.pl/Surowy-Miod-Spadz-Iglasta-Pieninski-1000g/417
  
  
• Najwcześniejszy zbiór z Podkarpacia, przewodność 0,9 mS/cm:
  https://miod-dobry.pl/Surowy-Miod-Spadziowy-Iglasty-Podkarpacie-1000g/391
  
• I podobna przewodność z Pienin (ale inny smak!):
• https://miod-dobry.pl/Surowy-Miod-Spadziowy-Pieninski-Iglasto-Lisciasty-1000g/415

W zeszłym roku zauważył, że w rejonach Puszczy Świętokrzyskiej, w których ma rozmieszczone barcie, drzewa spadziują. Namówił znajomego na wywiezienie uli w celu zebrania miodu spadziowego. Dzięki temu w tamtym, tak ubogim w miód spadziowy, roku mieliśmy jego niewielką ilość.

W roku 2021 cała operacja została powtórzona i przyniosła - jak to w życiu i w naturze - nieco inny efekt. Tegoroczny miód spadziowy z Gór Świętokrzyskich w tej pasiece nie jest tak ciemny, jak tamten. Zdjęcie główne (chociaż jest naturalne) tego nie odzwierciedla, dlatego zrobiliśmy porównawcze zdjęcia trzech miodów spadziowych w naszej ofercie. Fragment zdjęcia wykadrowany pokazuje kolor miodów w sytuacji, kiedy patrzy się na nie pod światło. Miód tutaj opisywany to pierwszy z prawej.

Jest to chyba najjaśniejszy miód ze spadzi iglastej jodłowej, jaki mieliśmy. Fakt, że kolor, aromat i smak miodu mogą się trochę "rozjeżdżać" jest nam znany. (Np. w zeszłym roku Kurpielowie zebrali miód gryczany, który w jednych beczkach był jaśniejszy, ale bardziej aromatyczny, a inne partie były ciemniejsze, lecz mniej aromatyczne. Tak samo w tym roku w Nadbużańskiej Pasiece Wędrownej niektóre partie gryczanego są ciemne nieproporcjonalnie w stosunku do smaku).

Pachnie lasem iglastym, chociaż nie tak intensywnie, jak zeszłoroczny.

Ale najważniejsze, że smakuje prawdziwie spadziowo! A nie we wszystkich kilkudziesięciu ulach na tym pasieczysku pszczoły zrobiły miód spadziowy. My otrzymaliśmy sto kilkadziesiąt kilogramów z tej jednej beczki miodu ze starannie wybranych ramek, najbardziej spadziowego jaki tam wyszedł.

Ten miód spadziowy z jodły jest nigdy nie podgrzewany, "rozlewany na zimno" do słoików zaraz po zebraniu.