Surowy Miód Wrzosowy 2025 z Borów Dolnośląskich 450g

Nie byłem zainteresowany wprowadzeniem tego miodu do naszej oferty. Głównie dlatego, że pasieka Biernacki jest dość duża jak na nasze standardy. Wiele setek uli. Wolimy wspierać mniejszych producentów.

Pan Łukasz Biernacki argumentował, że mnóstwo małych pszczelarzy kupuje hurtowo miód od dużych. (Choćby dlatego, że duzi mają wszystko starannie przebadane). Prawda. Jestem świadomy istnienia tego procederu, dlatego tym staranniej dobieramy pasieki, z których mamy miód. (I niemal zawsze jest to miód wyłącznie z tych pasiek. Dwa lub trzy razy wzięliśmy miód, który dana pasieka miała z wymiany z inną. Ale raz, że to było podane do wiadomości kupującego w opisie produktu, a dwa: tamte miody były tego warte).

Pan Łukasz mógłby argumentować "papierowymi" osiągnięciami pasieki:    

• Jako pierwsi w Polsce w 2008 roku uzyskali unijny certyfikat Chronionego Oznaczenia Geograficznego (ten sam rodzaj certyfikatu, który mają miody drahimskie) dla "Miodu wrzosowego z Borów Dolnośląskich". Jan Biernacki (ojciec Łukasza) był pierwszym pszczelarzem, który przeszedł wymagającą procedurę kontroli ze strony IJHARS, dokumentowaną protokołem i zaświadczeniami. (Dla ścisłości: miód ze zbiorów 2024 roku nie ma na etykiecie znaczka ChOG. Nie wnikając w szczegóły, jest to dość skomplikowana procedura. W ferworze pracy nie zawsze da się wykonać wszystkie wymagane kroki i czasem po prostu macha się na to oznaczenie ręką. W skrajnych przypadkach pszczelarze w ogóle porzucają tę certyfikację, jak choćby w przypadku miodu kurpiowskiego).  
• W 2012 roku Gospodarstwo Pasieczne Jana Biernackiego i Synów zdobyło prestiżowe Wyróżnienie Specjalne, Złoty Medal oraz Proporzec Przechodni "Wzorowego Gospodarstwa Pasiecznego Dolnego Śląska".    
• I tak dalej.

Ok, doceniam, szanuję, natomiast takie osiągnięcia nie robią na mnie wrażenia. W każdej branży "papier wszystko przyjmie", również certyfikowany papier. Takie są fakty.    

Nawet to, że senior rodu jest odznaczony wieloma branżowymi wyróżnieniami, w tym złotą odznaką Polskiego Związku Pszczelarskiego i medalem Ministra Rolnictwa, a przez lata pełnił funkcje prezesa Dzielnicowego Koła Pszczelarzy we Wrocławiu i wiceprezesa Dolnośląskiego Związku Pszczelarzy nie robi na mnie wielkiego wrażenia. (I nie zamierzam za to się kajać, ponieważ słyszałem o takich personach, które nawet i od prezydenta RP order otrzymywały, a w rzeczywistości byli - w najlepszym razie - kombinatorami).    

To co ten miód robi w naszej ofercie? Dlaczego w niej jest? Otóż... dostaliśmy go do spróbowania :) A przecież nie jest tak, że my nie widzieliśmy na oczy porządnego miodu wrzosowego. Przez lata prowadzenia sklepu trafiło się kilka wybitnych okazów. Ten - w najgorszym przypadku - do nich należy. Nie powiem, że przebija je wszystkie. Bo takie niuanse to już może kwestia gustu.

Powiem, że nie ma lepszego wrzosowego. I powiem, że jeśli nie chcesz kupić kilku miodów wrzosowych z różnych pasiek, jeśli musisz wybrać jeden - ciemnobrunatny, wyróżniający się galaretowatą konsystencją w stanie płynnym oraz lekko gorzkawym, ostrym smakiem z charakterystycznym zapachem kwiatów wrzosu - to wybierz ten. Kropka.

P.S.

Może jeszcze jedno. Nie co roku udaje się zebrać miód wrzosowy w tej pasiece, ale jak się udaje, to zwykle jest mega. Dlaczego? Jedna z hipotez mówi, że to przez... czołgi. Wrzos "lubi", jak się go zniszczy od czasu do czasu. Wtedy odrasta z większym wigorem. I pszczoły mają naprawdę z czego zbierać nektar. A ule stoją na ściśle strzeżonym terenie poligonowym (nieopodal stacjonują wojska amerykańskie), na którym wrzos jest od czasu do czasu porządnie... przeczołgany.