"Według Jamesa Higginsa ze Związku Apiterapeutycznego Stanów Zjednoczonych, pierzga wchodzi do racji żywnościowej prawie wszystkich sportowców poziomu olimpijskiego, ponieważ jej przyjmowanie polepsza wchłanianie tlenu przez tkanki, pomaga atletom pokonywać intensywne obciążenie fizyczne, a także szybko odnawiać siły". - pisze w książce Alechemia Pszczół Walerij A. Isidorow.

Bardzo by się jednak mylił ten, kto określiłby pierzgę odżywką dla wyczynowych sportowców, chociaż owszem: "Jest ona znakomitym, naturalnym i bezpiecznym anabolikiem, tzn. pomaga zwiększać masę tkanek mięśniowych i stabilizuje działanie gruczołów wydzielania wewnętrznego."

Pierzga jest dla każdego. Dużego i małego. Już zdrowego i jeszcze zdrowiejącego. (Wyjątek stanowią nieliczne osoby na ten produkt pszczeli uczulone).

Pierzga to niezwykłe bogactwo witamin, mikro i makroelementów jest przetworzonym przez pszczoły pyłkiem kwiatowym. Wzbogacony pszczelimi enzymami, śladowymi ilościami mleczka pszczelego i miodu oraz - przede wszystkim - owocami procesu fermentacji. Pierzga jest bowiem pszczelim pokarmem na zimę (stąd jest jej mniej na rynku i jest znacznie droższa, niż pyłek). Taką pszczelą kiszonką.

Można powiedzieć, że różnica między pierzgą a pyłkiem jest mniej więcej taka, jak między ogórkiem kiszonym lub kiszoną kapustą a zwykłym ogórkiem lub zwykłą kapustą. Albo między chlebem na zakwasie i chlebem bez zakwasu. Zresztą pierzga bywa czasem nazywana chlebkiem pszczelim i często przypomina w zapachu chleb na porządnym zakwasie.

W smaku jest zwykle słodko kwaskowata. Przyjemniejsza, niż pyłek (przynajmniej dla większości osób, aczkolwiek pyłek kwiatowy bywa bardzo różny w smaku i warto przetestować samemu). Często smakuje dzieciom.

Jak stosować pierzgę?

Najpopularniejszym sposobem jest namoczyć na noc (lub po prostu na kilka godzin, minimum cztery) w wodzie (nie gorącej!). I wypić taką zawiesinę. Chodzi o to, że pierzga dostępna najczęściej w sprzedaży jest podsuszana (inaczej szybko by się zepsuła). Nie rozpuszcza się za bardzo w wodzie, ale pęcznieje i jest wtedy o wiele lepiej przyswajana przez nasz organizm.

Pierzga jest na tyle smaczna i nie aż tak twarda jak pyłek kwiatowy, więc można ją ssać. O ile chce Ci się trzymać ją w ustach jak pastylkę, aż się rozpuści. Bo gryźć i połykać jest z wyżej wymienionych powodów bez sensu.

Można spożywać pierzgę z miodem. W sprzedaży mamy już gotowe mieszanki. Idealne zwłaszcza dla dzieci oraz osób wiekowych.

Co do optymalnej dziennej ilości, w jakiej należy stosować pierzgę, najczęściej jest mowa o łyżeczce pierzgi dziennie. Wypić na czczo (namoczoną przez noc w wodzie).

W razie potrzeby, gdy organizm potrzebuje więcej składników odżywczych, można zwiększyć dawkę do dwóch lub trzech łyżeczek. (Pierzgi się nie przedawkuje).